Lieve mensen,
We voelen ons toch zo machteloos bij alles wat er boven ons hoofd geregeld wordt… Daarom begin ik dan maar te bidden.
Ik bid voor mezelf dat ik rustig blijf en mijn boosheid kan laten afvloeien, dat ik mijn innerlijke lichtje brandende kan houden.
Ik bid voor onze eigen kinderen, maar ook voor alle kinderen die naar school gaan, dat zij het hoofd niet laten hangen omdat opdrachten onmogelijk zwaar worden maar dat ze er het beste proberen van te maken. Dat zij proberen van het samenzijn met vrienden te genieten onder welke vorm dan ook.
Ik bid voor de jonge ouders dat ze de rust en uithouding vinden om er te zijn voor hun hoogsensitieve kindjes die in een heel beangstigend energie moeten opgroeien. Dat vaders en moeders elkaar steunen en heel veel knuffelen.
Ik bid voor onze oudere generatie die altijd geleefd heeft voor het gezin en nu achter slot en grendel gezet wordt, dat ze het geduld blijven houden en mogen genieten van het bezoek dat ze ontvangen.
Ik bid dat er meer respect komt vanuit beleidsmakers voor rusthuisbewoners en hun grote behoefte om hun kinderen en kleinkinderen zodat ze zich bemind, veilig en geborgen weten.
Ik bid voor al diegene die moeilijke keuzes moeten maken, dat ze vooral door liefde en respect begeleid worden en eerlijk naar hun geweten luisteren.
Ik bid voor diegene die beslissen wat toegelaten wordt in de media, dat ze zich bewust worden van hun eenzijdige informatie, en dat ze beginnen met eerlijke berichtgeving. Dat ze zich bewust worden van die duizenden mensen die zich eenzaam voelen en een lichtpunt nodig hebben, zonder angst, zonder besmettingscijfers, zonder het gevoel dat ze altijd en overal alleen moeten zijn.
Ik bid voor de ziekenhuismanagers, dat ze zich bewust worden van alle kankerpatiënten en andere zieken die nu in de vergetelheid terechtkomen. Dat zij de tijd voor overleg, de verzorging en de juiste therapieën krijgen die ze nodig hebben om weer gezond te worden.
Ik bid voor al onze politiekers dat hun ogen opengaan en dat ze durven kijken naar wie ze luisteren en wat ze aan het doen zijn. Dat de put in onze staatskas niet oneindig groot wordt maar dat we onafhankelijk blijven van miljardairs en hun plan21 en dat we in staat zijn om baas te blijven over ons eigen land, onze eigenheid, onze eigen thuis.
En tot slot bid ik voor iedereen die pijn en verdriet heeft, zich ongelukkig voelt of zich meegezogen voelt in de lage collectieve energie… Opdat we allemaal het licht in onszelf ontsteken, hoopvol blijven naar de toekomst, elkaar steunen en proberen te genieten van de kleine dingen.
Ik dank de Hemel voor al het positieve dat op ons pad komt, de steun en bescherming die we mogen ontvangen en het vonkje dat ons innerlijke vuur brandend houdt.